Choć za czasów swojej służby był uznawany za maszynę kłopotliwą i trudną w obsłudze, zapisał się w historii lotnictwa. Polikarpow I-16 - dzisiaj prezentujemy jego historię i niesamowitą wersję RC!
Ten model wykonany z dbałością o każdy detal, jest naprawdę zadziwiający. Polikarpow I.16, zbudowany i oblatany przez Jo Nüsseler, o 74 calach rozpiętości, zasilany jest przez 3-cylindrowy Saito 450 i waży 25 funtów. Myśliwiec został pomalowany w barwy radzieckiego 4 Dywizjonu, który pomógł odeprzeć inwazję Niemiec w sierpniu 1941 roku w Murmańsku.
Polikarpow I-16, opracowany w latach 30., był pierwszy jednopłatem z chowanym podwoziem i torował drogę dla eleganckich Warbirds, które przyszły po nim. W 1933 prototyp oblatał Walery Czkałow, który powiedział później, że „dobra to maszyna, może tylko trochę trudna, ale będzie z niej pożytek”. Już na starcie pojawiły się kłopoty z własnościami pilotażowymi z uwagi na nadmierną czułość na ruchy drążka sterowego. Później okazało się, że samolot wymaga zbyt długiej drogi startowej, a mechanizm chowania podwozia, zmuszający pilota do wykonania 44 przekręceń korbą, nie był zbyt funkcjonalny w akcji. Ostatecznie jednak samolot wszedł do masowej produkcji.
Opinia Walerego Czkałowa na każdym kroku była rzetelna. Na początku wojny przez właściwości lotne i nieodpowiednie wyszkolenie pilotów, Polikarpowy ponosiły bardzo duże straty. Sowieccy piloci zwali go „iszaczek” (osiołek). Z powodu krótkiego kadłuba i związanej z tym małej stateczności podłużnej, uchodził za trudny w pilotażu, sprawiał również kłopoty przy podchodzeniu do lądowania oraz pilotowaniu przy małych prędkościach.
W 1935 opracowano dwumiejscową wersję szkolną, pozbawioną uzbrojenia. W 1936 I-16 zaczęto dostarczać do Hiszpanii, w 1937 trafiły również do Chin, gdzie służyły na wojnie z Japonią, a następnie z Finlandią, Niemcami i Polską. Po wojnach w Hiszpanii i Finlandii część maszyn dostała się w ręce faszystów. W Armii Czerwonej natomiast I-16 służyły do 1943 roku w jednostkach bojowych i do 1946 w jednostkach szkolnych.
W latach 90. XX wieku sześć wraków I-16 zostało z kolei odnalezionych w Rosji i wyremontowanych w Nowosybirsku. Część z nich trafiła do Nowej Zelandii.
Źródła:
http://www.1939.pl/uzbrojenie/sowieckie/samoloty/polikarpow-i-16/
https://pl.wikipedia.org/wiki/I-16
http://www.modelairplanenews.com/blog/2015/01/22/soviet-stunner/
